Soms doe je dingen en halverwege word je wakker en vraag je je iets af waar je niet bij stilstond toen je gewoon lekker bezig was.
Ik val meestal met de deur in huis, maar ergens in mijn achterhoofd vind ik het toch een beetje onbeschoft. Gewoon meteen zonder enige inleiding verordeneren wat je wil, zonder verdere plichtplegingen a la minute aanpassingen eisen en een bedankje kan er niet af.
Omdat het AI is waarmee je zit te chatten.
En nee, het lijkt me onwaarschijnlijk dat AI ooit bewustzijn zal ontwikkelen, want dat is nu eenmaal geen kwestie van eentjes en nullen.
Toch ben je geneigd persoonlijkheid en in het kielzog daarvan gevoelens toe te schrijven aan je AIssistent.
Waardoor je jezelf eerst een beetje ongemakkelijk gaat voelen door je ontkenning van zijn bestaan, maar al vlug merkt dat het je standaardmodus wordt in digitale communicatie met wie of wat dan ook.
Zo worden we ook weer wat horkeriger van AI.
Alsof we daar ondersteuning bij nodig hadden.