Verwarrend sinds 1977.
Toen begon ik de wekelijkse column 'Storing' in hah-nieuwsbad 'De Brug' voor Venlo en ommelanden.
Aanvankelijk waren het vooral beschouwende contemplaties over het dagelijks leven, maar al snel evolueerden ze naar steeds kortere, ontsporende dialogen.
Nauw verwant aan de ThaiWi-cartoons elders op deze site.
Dit is een testopstelling.*
Het zijn nogal wat dialoogjes, omdat ik er een jaar of tien elke week een schreef.
Je moet ze eigenlijk niet achter elkaar wegslokken (mocht je daar al behoefte toe voelen).
Ik denk dat ik ze ga onderbrengen in een randomizer, waarmee je telkens met een klik een nieuwe oproept. Heb ik even wat hulp bij nodig qua programmeren, maar komt eraan, Stay tuned!
* Moet het recht of cursief? Enkele of dubbele aanhalingstekens. Bij de onderste heb ik de aanhalingstekens vervangen door een tilde ( ~ ), varierend op het gebruik van de dash ( – ). Ik denk dat die 'm gaat worden uiteindelijk.
'Noem je dat gezond eten?'
'Heb je me dat horen zeggen?'
'Nee, maar het ruikt zo.'
“Bijt je hond niet?”
“Nee hoor, gewoon stil blijven zitten en vooral geen aandacht aan schenken.”
“Hij kijkt me zo vreemd aan.”
“Niet op letten.”
“Hij bijt.”
“Niet op letten.”
“Maar hij bijt zo hard.”
“Ja, je moet het natuurlijk zelf weten.”
“Vanwaar al die belangstelling.”
“We willen zien hoe het afloopt.”
“Maar er is toch niets speciaals aan de hand?”
“Nog niet.”
“Wat gaat er dan gebeuren?”
“Dat gaan we zo zien.”
“Hoezo ben jij biologisch actief?”
“Ik maak mest.”
“Ik wou dat ik een betrouwbare manier van
natuurlijke anticonceptie wist.'
“Nooit gedacht een periodieke onthouding?”
“Denk je dat ik de hele dag niks anders doe?”
“Altijd kritiek, ik kan er niet meer tegen.”
“Wat verwijt men je zoal?”
“Geen idee, zodra er een zijn bek opentrekt, sluit ik me af.”
“Misschien zit er wel opbouwende kritiek tussen.”
“Nou, daar heb ik dan nog nooit iets van gemerkt.”
'Men wil de schade voor de laagste inkomens beperken.
'Goh, hoorde ik daar dan maar bij.
'Dat zal zo lang wel niet meer uitblijven.
'Dan blijft de schade gelukkig beperkt.
~ Wat zegt u?
~ Ach, ik mompel maar wat voor me uit.
~ En wat mompelt u dan?
~ Sorry, maar ik versta het ook niet.
~Wat ruikt je adem eigenaardig.
Waarnaar?
~Ossevet.
~Dat heb ik van m'n leven nog niet gegeten.
~Wat dan wel.
~Als ik dat allemaal op moet noemen, kunnen we er beter even bij gaan zitten.
~Nou vooruit, maar wend wel je hoofd af.
“Hoe kom je dáár nu weer aan.”
“Zelf gemaakt, zonder boek.”
“Ja, ja, dat zie ik.”
“Hoe bedoel je.”
“Dat het getuigt van een persoonlijke aanpak. “
“Een echte vakman wou het al meenemen.”
“De vuilnisman? “
“Ik geloof dat er iemand gluurt.”
“Hoe kom je daarbij.”
“Ik zie hem kijken.”
“Naar ons?”
“Zo te zien wel.”
“Weet je het zeker.”
“Ik hou ‘m al uren in de gaten.”
“Als de elektrische blikopener kapot is, vindt mijn vrouw al dat we zelfgemaakte soep eten.”
“Ja, het ambachtelijke komt helemaal terug.”
“Ik moet zeggen dat het de soep ten goede komt.”
“Als ik het einde kon vinden, had ik tenminste een begin.”
“Heb je geen einde als je gewoon begint aan iets anders?”
~ Kijk hier, een prachtige bos bloemen voor jou. Waar kan ik ze kwijt?
~ Leg maar op de composthoop.
~ Ik geloof dat ik moet braken.”
~ Toch niet van het eten?”
~ Nee, van de geur.”
~ Ik zoek een cadeau voor iemand die alles al heeft.
~ Wat dacht u van deze gouden wegwerpaansteker.