Uitgeschreven
Laatste rustplaats voor ooit van de shredder geredde observaties, inzichten en andere curiosa.
Friteuse tegen klant:
Wilt u die rotzooi wel even in de afvalbak deponeren.
Klant
Net noemde u het nog een hamburger.
Zijlijnen
ik kan niet tekenen en vaak zijn de tekstjes te dun om als volwaardige cartoon uitgewerkt te worden (door Thijs Frissen van Scratchwork natuurlijk in het kader van ons ThaiWi Inc-samenwerkingsverband.
Wat doe je dan?
Ik experimenteerde onder andere met een concept dat ik 'Zijlijnen' noemde.
De resultaten zijn ook ooit gered van de shredder, althans gedigitaliseerd, en daarom nu hier op hun plek.
Je vangt wat op
Slogans verzinnen, product- en bedrijfsnamen, campagnetjes, dat waren toch wel leuke dingen voor de copywriter.
Dit was een campagne voor afkoppelen van regenwater. Gemaakt met Verbeeld uit Sittard.
Eens kijken of ik nog meer moois kan opdreggen!
Dan maken we er een apart hoekje van op deze afdeling.
Teleurgesteld
Ik begroette de voorzitter van een gezelschap en die was een beetje teleurgesteld dat ik hem niet herkende, terwijl we elkaar toch al zeker drie keer hadden gesproken.
We gingen met z'n allen zitten en ik stelde me voor aan mijn buurman, terwijl ik hem mijn hand toestak.
Hij keek me verbijsterd aan.
Het was de voorzitter weer, maar hij had zijn bril afgezet.
Ik staar in de werkelijkheid van bijna onleesbare woorden op een schrijfblok.
Daar heb ik vannacht flink mijn best op gedaan.
Wegkruipen
Hoewel ze de hele verdere avond waarschijnlijk niet veel meer te doen hadden dan langs het strand lopen en op terrasjes zitten, schrokten ze het zeebanket in een minuut of tien naar binnen.
Met gevarieerd gereedschap pulkten en wrikten en braken en prikten ze, alsof het meeste niet gekookt was en nog weg zou kunnen kruipen.
En dat was natuurlijk ook zo.
In oktober is de tijd rijp.
De wind rukt aan de kale takken en smijt met de bladeren op de grond.
's Morgens ligt hij uitgeput op het gras.
Leven, je kunt het er als huisvrouw niet even bij doen.
Verstand van kiezen
De kaakchirurg is een specialist met menselijke trekjes. Vertelt tevoren wat hij gaat doen en ook terwijl hij bezig is geeft hij uitleg.
Ik krijg een groene lap over mijn gezicht met een uitsparing rond mijn mond.
Om te beginnen snijdt hij het tandvlees los om beter te kunnen zien wat hij gaat doen.
Hij schouwt en ontwikkelt een strategie. Neemt een boor (zegt hij, volgens mij is het een zaag) en verdeelt de dwarsliggende verstandskiezen in mijn onderkaak tot brokken.
Het geluid en de trilling van de boor resoneren in mijn schedel. Hij lijkt dichter bij mijn ziel bezig dan ik zelf ooit ben geweest.
Hij waarschuwt dat ik niet moest schrikken van de knappende geluiden, want die horen erbij.
Hij moet veel kracht zetten, maar een voor een breekt hij de brokken eruit.
Ik ben verdoofd tot aan mijn schouders, maar ik heb een vreselijk vermoeden over hoe ik me dadelijk ga voelen.
Wentelende stenen
Ze was een heks en ze kwam van Atlantis. Ze was een jaar of zeventig en schreef gedichten.
In haar tuin lag een kring van stenen die zich wentelden en keerden onder de sterren en planeten.
Ze hielp wel mensen, maar dan meer als psychiater.
Fritskes donkere plek
Naar Frits was zelfs een drankje genoemd.
Een fritske bevatte 1 deel jonge jenever, 2 delen apfelcorn, ik dacht wat vieux en het kostte toch minder dan een gewone borrel.
Er stond altijd een gemixte fles in de koeling en als de vaste klanten elkaar aanstaken en fritskes gingen drinken was het na een paar uur al net donderdag na carnaval.
Alsof je heel oud was en het leven eigenlijk al achter je had gelaten. Je zat met gelijkgestemden gelijkmoedig ontzaglijk dronken te worden.
Frits zelf wankelde na een tijdje van zijn kruk naar een stoel en viel meteen in slaap. Even later zag je zijn linkerbroekspijp donker verkleuren.
Mij stijgt het tenminste niet naar het hoofd, zei hij altijd, als hij er later op werd aangesproken.
“Vanwaar al die belangstelling.”
“We willen zien hoe het afloopt.”
“Maar er is toch niets speciaals aan de hand?”
“Nog niet.”
“Wat gaat er dan gebeuren?”
“Dat gaan we zo zien.”
“Oké, en wilt u dan nu even hier blazen.”
“U denkt toch niet dat ik gedronken heb?”
“Ik ruik alcohol.”
“Mijn aftershave”
“Het gaat er niet om wat, maar hoeveel u op heeft.”
“Als ik me niet vergis, ken ik u.”
“En als u zich wel vergist, kent u me niet.”
“Ik vergis me nooit.”
“Vergissen kan alleen als je denkt dat je het niet doet.”
“En toch ken ik u.”
“Ik ben de buurman.”
